بیتکوین یک رمزارز است. یک جور پول خصوصی و الکترونیکی که مبادلاتش با علم رمزنگاری اعتبارسنجی میشوند. از زمان عرضهاش در ماه ژانویه ۲۰۰۹ تا به امروز، این باور به وجود آمده که در نهایت مقادیر محدودی بیتکوین (دقیقترش میشود ۲۱ میلیون کوین) در جهان وجود دارد و به همین خاطر، در گذر زمان مثل طلا ارزشمند شده است.
بهترین بحثی که درباره موفقیت آتی بیتکوین میتوان پیش کشید، همان بحثی است که برای مدتهای طولانی راجع به طلا، الماس و دیگر منابع ارزشمند مطرح شده: طراحی این ارز به گونهای بوده که منابع محدودی از آن وجود داشته باشد و قابل جایگزینی نباشد. همین منابع محدود ۲۱ میلیونی باعث شد در دوران پاندمی کووید-۱۹ که اقتصاد در سراسر جهان رو به افول گذاشت، بیتکوین ارزشمندتر از قبل شود. اما حتی پیش از پاندمی نیز بیتکوین در طولانیمدت افزایش ارزش قابل توجهی را تجربه کرد.
البته که روند رشد بیتکوین، آنقدرها هم روان نبوده است. در طول دهه اخیر، ارزش بیتکوین با نوسانات فراوان همراه بوده و گاهی در عرض تنها چند ساعت، صدها دلار از ارزشاش ریخته شده است. برای مثال در ماه دسامبر ۲۰۱۷ هم قیمت این ارز رکوردشکنی کرد و به ۱۹۷۸۳ دلار رسید، اما بعد برای دو سال ارزشی هزاران دلار کمتر داشت. همین ماجرا طی سال جاری میلادی هم تکرار شد و در ماه نوامبر ۲۰۲۰، شاهد ریزش ۳۰۰۰ دلاری ارزش بیتکوین بودیم.
در واقع اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم: بیتکوین را میتوان با ارفاق فراوان در دستهبندی مشابهی با سهام شرکتهای تکنولوژی قرار داد: ریسک سرمایهگذاری روی آن زیاد و بیشتر از میانگین است و اگر از این ریسکها جان سالم به در ببرید، آنچه به دست میآورید هم زیاد و بیشتر از میانگین خواهد بود.